Af við­skiptum við eftir­lits­kerfi Mat­væla­stofnunar – Annar hluti

Ég held hér áfram umfjöllun um hvernig það er að eiga hross á höfuðborgarsvæðinu, bæði úti og inni og eiga þar allt undir sérkennilegri framgöngu eftirlitsmanna MAST.

Það er af nógu að taka og held varðandi eltingaleik Matvælastofnunar og furðulega framkomu við mig og aðra.

Merkilegur fundur haldinn á Selfossi

Undir vor þetta sama ár hringdi ég í Mast á Selfossi og náði tali af einhverjum Viktori þægilegum manni og kurteisum. Enginn hroki þar. Ég bað hann að senda mér prentaðar upplýsingar og skýrslur um afskipti Matvælastofnunar af mér sem til væru. Hann brást vel við og sendi mér í pósti viku seinna þykkt umslag með mörgum blöðum. Þar gaf ýmislegt á að líta, ýmislegt sem ég hafði ekki hugmynd um einsog til dæmis það að haldinn hafði verið fundur á Selfossi þar sem fundarefnið var ég Valur Freyr Jónsson. Fundargerðin er stutt og svo hljóðandi: ,,Þar sem ekkert er út á hrossin að setja hjá Val mun verða erfitt að kæra hann, þess í stað ákveður fundurinn að farið verði í girðinguna aftur og aftur til að athuga hvort ekki komi tilefni til ákæru.“

Á fundinn mættu Sigurborg Daðadóttir yfirdýralæknir, Sigríður Björnsdóttir dýralæknir hrossasjúkdóma og tveir eftirlitsdýralæknar úr Reykjavík. Ennfremur voru þarna hlutar af skýrslum um kaup tveggja bænda í Skagafirði á tveimur notuðum dráttarvélum frá Bretlandi. Nokkuð sem mér fannst mér ekki koma við. Einnig var þarna afrit af skýrslu um það að ég hefði ekki fjarlægt tunnurnar sem hrossin annars komu aldrei nálægt og það borið undir Sigríði Björnsdóttir ásamt fleiru hvað hægt væri að gera í viðureigninni við svona vandræðamann. Taldi hún lítið hægt að gera við mínum aðferðum við hrossahald. En ef hrossin fengju hrossasótt (vegna tunnanna) þá væri sjálfsagt að kæra. - Í hvaða vegferð er þetta fólk..?

Til mín hringir kona

Eins og oft hefur komið fyrir þá snjóaði eina nóttina að hausti til í Reykjavík. Það varð alhvít jörð í sólarhring eða rúmlega það. Þá hafa margir vegfarendur um Vesturlandsveginn sjálfskipaðir sérfræðingar orðið vitlausir þegar þeir sáu hrossin mín við þessar hörmungar aðstæður, þar með hefur sennilega rignt inn til MAST símhringingum og tölvupóstum. Nema hvað? Til mín hringir kona, Sonja sem tafði ekki við neina kurteisi heldur spurði formálalaust hvenær ég ætlaði að taka hrossin. Ég sagði henni að það stæði ekki til á næstunni enda engin þörf á því. Þá tilkynnti hún mér það að þá yrðu þau fjarlægð á minn kostnað, sennilega hefur hún ætlað að koma þeim í hús í Víðidalnum og auðvitað á minn kostnað. Þar er einhver sem græðir vel á svona uppákomum, fyrir utan þá sem eiga bílana og kerrurnar sem þarf til flutningana. Þá fauk í mig og ég slökkti á símanum. Þá hefur hún klagað mig fyrir Konráði því hann hringdi rétt á eftir og vissi auðheyrilega ekki hvað hann átti að segja. Kurteis maður Konráð sem hefur vafalaust gert sér grein fyrir að þetta var óþarfa uppþot en stendur með sínu fólki og mun ég víkja að því síðar. Þar sem ég hafði engan áhuga á því að leysa hrossin út fyrir marga tugi þúsunda stykkið til þess að sleppa þeim svo í sömu girðinguna átta hrossum þá sótti ég hópinn og setti inn í hús.

Þorðu ekki að blanda sér í mál er tengdust Mast

Eftir þetta fer ég að hringja í dýralækna til þess að fá úttekt á hrossunum og holdstigun. Ég byrjaði á mikilsmetnum dýralæknum sem ég þekkti í Reykjavík og Kópavogi og síðan hvern á fætur öðrum í Hafnarfirði, Selfossi og Hellu. Allir tóku erindinu mjög vel þangað til Matvælastofnun var nefnd. Þá var það ekki hægt. Að lokum var mér bent á Guðmar í Sandhólaferju og hann þorði. Hann mætti í hesthúsið eftir tvo daga og sagði mér að koma þeim á haga aftur. Hann skyldi sjá um Matvælastofnun.

Ég fór með hrossin í sömu girðinguna á Blikastöðum aftur og þar voru þau allan veturinn á ágætum haga fram í febrúarlok eftir það á fullri heygjöf fram í græn grös. Og það fékk ekkert af þeim hrossa sótt útaf nokkrum ryðguðum tunnum. Merkilegt nokk.

Fljótlega eftir þetta var mér sagt upp leigunni á þessu landi sem þá var komið í eigu Arion banka. Ástæðan sögð sú að þetta ætti að vera göngusvæði Mosfellsbæinga eins trúlegt og það er. Frekar að það hafi verið að undirlagi Grétars Hanssonar af sérstökum ástæðum, sem sumir telja sig vita, en þarna kemur aldrei nokkur maður.

Eftir þetta fæ ég leigt afbragðsland í Dalsmynni á Kjalarnesi grasgefið og skjólgott. Annarsvegar 30 hektara sem ég nota yfir hásumarið og hinsvegar 50 hektara sem ég nota til haust og vetrarbeitar.

Kjalarnesið er þekkt fyrir rok og þar af leiðandi virðist Dalsmynni ekki vera ákjósanlegt land til vetrarbeitar en það er öðru nær. Þegar veður eru sem verst þá sjást yfirleitt engin hross af veginum því að þá eru þau niður á sjávarbökkum í ágætum skjólum og mun betra veðri. Það er sennilega ástæðan fyrir mun minni afskiptum allskonar sérfræðinga.

Um miðjan janúar 2017 í leiðinda slydduveðri, þvælist þarna inn í girðinguna í leyfisleysi kona, Lísa Lotta held ég að hún hafi heitið, til þess að athuga tryppið hennar Jónínu vinkonu hennar. Í þessu skítaveðri sýndist henni hrossin öll vera að drepast úr vesöld. Eitthvað þvældist hún um girðinguna því hún fann brúnskjótta klárinn sem hvarf skömmu áður og var mikið búið að leita að. Þarna hafði hann drepist í skurði þar sem síst var búist við.

Nú væri hægt að græða feitt á dýraníðingnum frá Blikastöðum

Þessi kona lét ekki þar við sitja heldur hringdi í Mast til þess að fá ráðleggingar um það hvað hægt væri að gera til að bjarga þessum hrossum. Þar á bæ hefur þessum upplýsingum væntanlega verið tekið fagnandi, nú væri hægt að græða feitt á dýraníðingnum frá Blikastöðum, með tilvísanir í hinar ýmsu reglugerðir. Stanslaust eftirlit, hótanir og reikninga útgáfa allan veturinn, það gefur vel af sér fyrir stofnun sem alltaf vantar peninga. En Lísa Lotta, hún tók sig til og keypti tvær heyrúllur í Brautarholti og lét vinnumanninn þar koma með þær og dreifa úr þeim innan við hliðið. Atburðarásin það sem eftir var vetrar er efni í eitthvað mikið meira en það sem ég skrifa hér, geri það síðar.

Ekkert af þessu fólki hvorki tilkynnandinn né eftirlits sérfræðingarnir frá Mast virðast hafa hugsað út í það hversu alvarlegt það er að vera með 60 hross á haglausu landi um miðjan janúar. Það að ætla nokkrum manni það að halda hross og selja hagagöngu við þessar aðstæður kallar á nána skoðun á eftirlitinu. Og þetta á að heita í nafni dýravelferðar. Ég ætla að hafa hér eftir það sem í skýrslunni eru kallaðar aðrar upplýsingar.

„Valur Freyr Jónsson hefur spilduna á leigu og tekur hross í hagagöngu. Hann telst því umráðamaður þeirra hrossa sem eru á spildunni.“ - Þetta vissi ég. Ég vissi líka að það var ekkert athugavert við hrossin og þau höfðu nógan haga, enda janúar nýbyrjaður en þá eins og búið var að segja mér og ég margbúinn að sjá þá er farið að eltast við tittlingaskít sem engu skiptir. Frestur til að fjarlægja alla slysahættu úr umhverfi hrossanna, eigi síðar en 18 janúar.

Fundu einhversstaðar gaddavírsflækju og bárujárn en sögðu ekki frá hvar

Þau fundu einhversstaðar gaddavírsflækju en sögðu ekki frá hvar, því þau voru þarna til að afla tekna, og bárujárn sem ég veit ekki hvar er. Frestur til að koma fóðri til hrossanna til 23 janúar. Ég byrjaði að gefa hrossunum 18 mars. Þá voru orðin 27 i girðingunni og enn í góðum holdum. Frestur til að koma upp viðunandi skjóli eða fjarlægja þau af spildunni fyrir 30 janúar.

Í framhaldinu er talað um hættulegt gjafasvæði. Ég veit ekki hvar þau hafa ákveðið að það væri. Í þessari furðulegu skýrslu segir ennfremur:

„Á spildunni eru veggir gamals húss.“ - Sem þau staðhæfa að sé of lítið skjól fyrir 60 hross sem er rétt. Í vondu veðri eru engin hross svona ofarlega í landinu. Þótt þau ætli mér hálfan mánuð til að byggja við kofann þá hefur það aldrei komið til greina enda ekki þörf á né leyfi til. Síðan þessi vanalega fullyrðing að beitin sé nánast búin. Án þess að nenna að kynna sér það. Ennfremur allskonar leiðbeiningar, svo sem ágætar fyrir krakka sem fá hross í fermingargjöf.

Holdafar og húð og hárafar sagt í lagi á vanfóðruðum klár

Það tókst að ná skjótta klárnum upp úr skurðinum þegar fært var vegna bleytu og koma honum löglega í Sorpu. Bent er á að hófhirða, holdafar og húð og hárafar sé í lagi. Hvernig sem staðið hefur á því.

Til þess að fara fljótt yfir sögu þá var næsta eftirlitsferð viku eða hálfum mánuði seinna og allt endurtekið frestur, viðbótarfrestur, tilkynningar og hótanir. Ég gerði ekki neitt enda ekki þörf á því.

Hrossin höfðu það nokkuð gott, ég lét fjarlægja tryppin og folaldsmerarnar og mörg hross voru tekin á hús og járnuð bæði frá mér og öðrum einsog vanalega í janúar og febrúar.

Höfundur er rútubílstjóri. [email protected]