Ætlum ekki að vera aular fyrir framan áhorfendur

Kvikmyndaleikstjórarnir Óskar Jónasson og Ólafur Jóhannesson vöknuðu báðir með hnút í maganum á mánudagsmorgun enda stór stund fram undan, þeir eru að frumsýna myndir sínar.

Kvikmyndirnar Borgríki og Hetjur Valhallar: Þór verða báðar frumsýndar í þessari viku. Þær eiga það sameiginlegt að vera íslenskar en þar með er líkindunum lokið, Borgríki er tryllir sem fylgist með undirheimum Reykjavíkur og baráttu lögreglunnar við misyndismenn en Hetjur Valhallar: Þór er teiknimynd fyrir alla fjölskylduna, innblásin af norrænu goðafræðinni. Borgríki var gerð fyrir áttatíu milljónir en Hetjur Valhallar: Þór fyrir einn og hálfan milljarð.

Hreyfilist í draumiLeikstjórarnir Óskar og Ólafur viðurkenna báðir að hafa vaknað á mánudagsmorgun með hnút í maganum. „Ég fór að velta því fyrir mér hvort ég hefði drukkið of mikið kaffi,“ segir Óskar en Ólafur segist hafa verið viðbúinn sínum. „Það er alveg sama hvort maður fer í jóga eða ræktina, þessi hnútur verður þarna enn þá. Maður er bara í sjálf-gíslatöku og vaknar og sofnar í köldum svita.“

Óskar ákveður á þessum tímapunkti að deila draumi sem hann dreymdi; hann var að lesa Fréttablaðið og verður var við eitthvert skrjáf fyrir framan sig. „Og ég uppgötva að þetta er tjald og ég stend uppi á sviði, algjörlega óundirbúinn og ákveð að bjarga mér með hreyfilist.“ Ólaf hefur hins vegar ekki dreymt neitt á þessa lund. Og kannski er það bara fyrir bestu.

Engan kjánahroll, takkViðtalið hefst reyndar á því að Ólafur Jóhannesson yfirheyrir Óskar um gerð teiknimyndar og Óskar kryfur vinnuna nánast í þaula, segir teiknimyndagerð mikla þolinmæðisvinnu þar sem huga verði að hverju einasta smáatriði. „Ég veit ekki hvort ég treysti mér til að gera þetta aftur,“ segir Óskar og Ólafur kinkar kolli, þetta eru tveir kvikmyndagerðarmenn og hjörtu þeirra slá nánast í takt.

Og það kemur berlega í ljós þegar þeir deila með sér sögu af fyrstu kynnum sínum af kvikmyndagerð, þeir felldu til að mynda báðir tár af spennu þegar þeir voru að vinna sínar fyrstu myndir. „Ég fór að hágráta í skólanum þegar kennarinn sagði mér að breyta endi á stuttmynd. Ég var ekki sammála honum og einn skólafélagi minn kom að mér þar sem ég var hágrátandi.“ Og Ólafur tekur undir þetta, fyrstu verkefnin hafi verið virkilega taugatrekkjandi. „Eina markmiðið núna er að láta mig ekki líta út fyrir að vera aula í stórum sal fullum af áhorfendum, vera með allt mitt á hreinu,“ segir Ólafur og Óskar kinkar núna kolli, honum til samþykkis.

„Stór hluti af viðfangsefni leikstjórans er að koma í veg fyrir kjánahroll, flestir áhorfendur þekkja þennan aulahroll og það er verkefni leikstjórans að koma auga á hann og klippa hann út.“

Hollywood opnar augunUmræðan fer síðan út í íslenska kvikmyndagerð, en hún hefur blómstrað frá því eftir hrun, til að mynda verða tíu íslenskar kvikmyndir frumsýndar á þessu ári.

„Þetta hefur verið gott ár en ég held, því miður, að þetta sé síðasta góða árið, þetta er síðasta pústið. Næsta ár verður ákaflega erfitt og það eru ekkert sérstaklega mörg verkefni í gangi,“ segir Ólafur en bætir því við að þetta sé líka sagt hvert einasta ár. „Hins vegar er núna raunveruleg hætta á því að fagfólki fari að flytjast úr landi,“ skýtur Óskar að.

Og þá er alltaf hægt að láta sig dreyma um Hollywood. Óskar leikstýrði kvikmyndinni Reykjavík-Rotterdam sem nú er orðin að Contraband með Mark Wahlberg í aðalhlutverki og Ólafur er kominn á samning hjá amerískri umboðsskrifstofu þar sem verið er að skoða endurgerðarmöguleika Borgríkis. Óskar segist vera búinn að sjá stiklu úr Contraband og er virkilega sáttur.

„Mér fannst hún algjört æði,“ segir Óskar, en Reykjavík-Rotterdam er fyrsta endurgerða íslenska kvikmyndin. „Að sjá stikluna var flott því hún virðist vera nokkuð trú upprunalegu sögunni og þetta kitlar, vonandi verður þetta upphafið að einhverju meira.

Þetta er bara virkilega hvetjandi. Bandaríkin eru bara þannig að það er erfitt að koma evrópskum kvikmyndum í bíóhús þar. En þetta er það sem þeir gera, þeir endurgera bara myndirnar og laga þær að sínu.“

[email protected]