Ríkisendurskoðandi samdi ljóð um Útey

„Ég orti ljóðið í kjölfarið af þessum hræðilegu atburðum í Ósló og Útey. Það var grunnurinn," segir Sveinn Arason ríkisendurskoðandi. „Það er kannski ekkert öðruvísi með mig og marga aðra – þetta hafði mikil áhrif á mig." Sveinn lét þýða ljóðið yfir á norsku og sendi það til kollega síns í Ósló, norska ríkisendurskoðandans, Jørgen Kosmo, sem virðingarvott.

Hann segir að hugsunin um framhaldið eftir voðaverkin hafi alltaf blundað í honum. Þegar hann horfði á minningarathöfnina frá Dómkirkjunni í Ósló tók hann eftir því að fulltrúar frá systurþjóðum Noregs voru viðstaddir og langaði að leggja sitt af mörkum.

„Maður fylgdist bara með fréttum af þessu, afleiðingunum og atburðinum sjálfum, eins mikið og mögulegt var héðan frá Íslandi," segir Sveinn. „Mig langaði til að leggja fram mitt innslag frá Íslandi og í framhaldi af því varð þetta til."

Sveinn skýrir frá því að það hafi verið fyrirhugaður fundur í Noregi í lok ágúst þar sem hann átti að hitta Kosmo. „Mér fannst það ágætis tilefni að senda honum og starfsfólki norsku ríkisendurskoðunarinnar hans einhvers konar minningartexta. Þau voru mjög ánægð með þetta," útskýrir Sveinn og bætir við að hann yrki þó ekki mikið.

„Einhvern veginn kom þetta út úr mér," segir hann. „Ég skal ekkert segja um hvort ég haldi áfram að yrkja, stundum kemur eitthvað sem ég sé ástæðu til að deila innan fjölskyldunnar."

Hér fyrir neðan er ljóðið:

77 blóm

Það er föstudagur.

Milt regn sumarsins fellur á stræti og engi.

Iðandi mannlíf borgarinnar er sem blómakur í golu.

Hugsunin um fjölskyldu, vini og fegurð náttúrunnar

kveikir gleði og eftirvæntingu í hverju andliti.

Unga fólkið safnast saman til að ræða vandamál dagsins,

Hugsjónir, framtíðina og ábyrgðina sem fylgir lífinu.

Þá er sem heimurinn myrkvist.

Gleðin hverfur sem dögg fyrir sólu.

Lamandi ótti.

Hvert blómið á fætur öðru er slitið upp,

rifið úr umhverfi sínu og deytt, brotið og beygt.

Þau sem eftir standa drúpa höfði, halla krónu

syrgja og fella tár, biðja um styrk, traust og von.

Að morgni teygja þau krónu sína til himins,

móti sólu, fléttast saman, sameinast

í kærleika, von og trú á betri heim.

Sveinn Arason

[email protected]