Þetta er safngripur

Flestir reka upp stór augu þegar þeir mæta Ragnari Magnússyni veitingamanni á sínum gula og glæsta Dodge Charger SRT-8. Anton ljósmyndari var ekki seinn á sér að taka upp myndavélina og festa þá á filmu.

Það er á einum af mörgum rigningardögum haustsins sem Ragnari bregður fyrir á gulum fáki nærri Fréttablaðshúsinu. Hann er umsvifalaust tekinn á beinið og spurður út í bílinn. „Það er nú fátítt að ég sé á þessum bíl í svona veðri," segir hann hlæjandi. „Yfirleitt hreyfi ég hann ekki í rigningu heldur hef hann inni í skúr og nota hann bara þegar götur eru þurrar. Það er ekkert gaman að vera á honum óhreinum. Þetta er svona bíll sem á að vera flottur."

Bíllinn hans Ragnars er Dodge Charger SRT-8 og er einn af þúsund í heiminum þeirrar gerðar. „Þessi er númer 749," segir Ragnar og sýnir númer í mælaborðinu til merkis um það. Dodge-inn er af árgerð 2007 en Ragnar segir hann hafa komið til landsins nýjan í lok desember 2006 og vera bara ekinn átta þúsund kílómetra. Hann er með 6 lítra Hemi-vél og orkan er 425 hestöfl. Eigin þyngd er 1.950 kíló og hann dregur ansi vel að sögn eigandans.

„Þessi bíll vakti mikla athygli á bíladögum á Akureyri í sumar og fékk viðurkenningu þar en ég var ekki eigandi hans þá," segir Ragnar, sem kveðst nýbúinn að kaupa gripinn af manninum sem flutti hann inn. Hvað var það svo sem heillaði hann sérstaklega? „Bara allt. Liturinn og aksturseigin­leikarnir. Að setja hann í gang er eiginlega alveg ótrúlegt," segir hann og horfir með ástúð á þann gula. Skyldi hann ekki hafa verið dýr?

„Hann var í kringum átta og hálfa milljón. Það er auðvitað í hærri kantinum en þetta er eiginlega safngripur. Ég er forfallinn bílasjúklingur." [email protected]